หลังการจัดตั้งเขตการค้าเสรีอาเซียน (AFTA : ASEAN Free Trade Area) บรรลุเป้าหมายในปี พ.ศ.2546 อาเซียนให้ความสำคัญต่อการเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจร่วมกันอย่างต่อเนื่องที่ประชุมสุดยอดอาเซียน (ASEAN Summit) ครั้งที่ 8 เมื่อเดือนพฤสจิกายนพ.ศ.2545 ณ ประเทศกัมพูชาเห็นชอบให้อาเซียนกำหนดการดำเนินงาน เพื่อมุ่งไปสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน
ในการประชุมสุดยอดอาเซียน ในปี พ.ศ.2546 ณ เมืองบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย ผู้นำออกแถลงการณ์ Bali Concord ll เห็นชอบให้มีการรวมตัวไปสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนภายในปี พ.ศ.2563 และให้เร่งรัดการรวมกลุ่มเพื่อเปิดเสรีสินค้าและบริการสำคัญ 11 สาขา (Priority Sectors) ต่อมาเพิ่มสาขาโลจิสติกส์อีกหนึ่งสาขา รวมเป็นทั้งหมด 12 สาขา และกำหนดประเทศผู้ประสานงานในแต่ละสาขา ดังนี้ พม่า สาขาผลิตภัณฑ์เกษตรและสาขาประมง, มาเลเซีย สาขาผลิตภัณฑ์ยางและสาขาสิ่งทอ, ฟิลิปปินส์ สาขาอิเล็กทรอนิกส์, สิงคโปร์ สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศและสาขาสุขภาพ, ไทย สาขาการท่องเที่ยว (โดยกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา) และสาขาการบิน, เวียดนาม สาขาโลจิสติกส์
สำหรับเป้าหมายการเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนนั้น ผู้นำอาเซียนได้ลงนามในปฏิญญาณเซบูว่าด้วยการเร่งรัดการจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ภายในปี พ.ศ.2558 (ค.ศ.2015) ซึ่งเร่งเร็วขึ้นมา 5 ปี (เดิมกำหนดไว้ในปี พ.ศ.2563) มีการเคลื่อนย้ายสินค้าบริการ การลงทุน เงินทุน และแรงงานมีฝีมืออย่างเสรี เพื่อมุ่งให้อาเซียนเป็นตลาดและฐานการผลิตเดียวร่วมกัน
ส่วนแผนดำเนินการ (Roadmap) ไปสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน การค้าบริการ (การท่องเที่ยวรวมอยู่ในการค้าบริการ) ตั้งเป้าหมายการเจรจาเปิดเสรีการค้าบริการอย่างชัดเจน ให้เป็นไปอย่างเสรีมากขึ้น และพัฒนาระบบการยอมรับร่วมกัน (Mutual Recognition Arrangements : MRAs) เพื่ออำนวยความสะดวกในการประกอบวิชาชีพในสาขาบริการ รวมทั้งส่งเสริมการลงทุนของอาเซียนไปยังประเทศที่สาม ไปยังประเทศที่สาม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น